Genre Primers - Ethereal Wave/Ethereal Goth

Dzisiejszy post to pierwszy odcinek Genre Primers - serii poświęconej gatunkom muzycznym, które albo mają stosunkowo mały fanbase, albo są po prostu mało udokumentowane w dziennikarstwie muzycznym. Na pierwszy ogień idzie jeden z moich ulubionych gatunków - Ethereal Wave.

I. Co to jest Ethereal Wave?
Ethereal Wave, albo Ethereal Goth, albo po prostu Ethereal, to gatunek muzyczny będący wariacją na temat gotyckiego rocka i darkwave, przeistaczający mroczne klimaty w oniryczne krajobrazy. Co więcej, można też przyjąć, że zespoły grające muzykę "eteryczną" niebędące częścią gotyckiej sceny mogą być zaklasyfikowane jako grające w tym stylu. Generalnie łatka Ethereal jest przyznawana muzyce będącej wypadkową rocka gotyckiego, nieco od niego odstającą. Wiele zespołów Ethereal nie gra rocka gotyckiego z damskimi wokalami (bardzo często tak jest, że zespoły grające gotycki rock, które mają wokalistkę są klasyfikowane jako ethereal, ale nie zawsze to jest zgodne z prawdą), tylko stosuje pewne środki wyrazu - delikatne, miękkie gitary z wieloma efektami, drum machine, czasami też syntezatory/klawisze.

II. Krótka historia gatunku
Ethereal Wave, pomimo tego, że dzisiaj wiele zespołów nie będące częścią sceny goth może być zaklasyfikowane jako Ethereal, narodził się na podwalinach Darkwave i rocka gotyckiego. Pierwsza połowa lat 80. XX wieku przyniosła takich klasyków jak The Cure, Siouxsie and the Banshees, Bauhaus. Powiedziałbym, że fakt, że Ethereal Wave się narodziło, był swoistą odpowiedzią na duszne i gęste klimaty grane przez te trzy zespoły (chociaż niekoniecznie było odpowiedzią tylko na te zespoły - bardziej reakcją na całą scenę). Wytwórnia 4AD wiodła prym w zbudowaniu fundamentów stylu - zespoły grające tam, w szczególności wczesne Dead Can Dance, Cocteau Twins, This Mortal Coil przez prasę muzyczną zostały określane jako "eteryczne", chociaż w tamtych latach gatunek sam w sobie nazwy nie miał - był czymś w rodzaju estetyczną, artystyczną umowną dewizą. Pomimo swoistej "undergroundowości", utwory takie jak Sugar Hiccup autorstwa Cocteau Twins stały się bardzo popularne, a także album Treasure, jeden z dość niewielu magnum opus gatunku był bardzo popularny w Polsce.

Druga połowa lat 80. przyniosła gatunkowi sławę - Cocteau Twins stali się bardzo popularnym zespołem, This Mortal Coil wydali parę dobrych albumów, jedynie Dead Can Dance poszli w neoclassical darkwave, o którym to napiszę wkrótce.

Tak się sprawa miała w Wielkiej Brytanii. W USA gatunek został spopularyzowany przez wytwórnię Projekt Records, będącą trochę amerykańską wersją 4AD, jednak label posiadał własną estetykę i dewizę artystyczną. Takie zespoły jak Black Tape for a Blue Girl oraz Love Spirals Downwards, czy też Lycia były zdecydowanie najpopularniejszymi podopiecznymi wyżej wymienionej stajni.

Co więcej, pod koniec lat 80. oraz na początku lat 90. gatunek znowu zyskał pewną popularność, oraz nastąpił wysyp zespołów. Niestety, radość trwała krótko - można przyjąć, że ostatni album Cocteau Twins oznaczał jednoznaczny koniec sławy gatunku Ethereal Wave, jednak pomimo tego zespoły związane z gatunkiem zaczęły eksperymentować z elektroniką i rozprzestrzeniając inspiracje oraz doskonalić brzmienie (tutaj warto wspomnieć o wspaniałym Flux Love Spirals Downwards, swego czasu moja ulubiona płyta wszech czasów).

Dzisiaj gatunek posiada wierny fanbase, oraz - co dla mnie jest bardzo miłą rzeczą - coraz to częściej pojawiają się nowe zespoły grające w tym stylu.

Tak wygląda sprawa z "oficjalnym" Ethereal Wave. Nieoficjalnie można przyjąć, że tacy artyści jak A.C. Marias, Virginia Astley, G.B. Beckers również grali Ethereal Wave, jeszcze przed tym jak Darkwave zaczęło istnieć, ale to już wymaga dyskursu, czy zespoły niezwiązane ze sceną Darkwave/Ethereal można zaklasyfikować jako Ethereal Wave.

III. Playlista

Do zobaczenia wkrótce!